27.03.2024r. 

 

Klasy I-III

bip

loga wspolnie unicef wroclaw

FB FindUsonFacebook online 144 pl PL

Liveworksheets

„Zostańmy w domu” z dzieckiem ze spektrum autyzmu - plan dnia 

Przed nami czas izolacji i pozostawania przez większość czasu we wspólnej przestrzeni. Dodatkowo na rodziców i uczniów kładzie się odpowiedzialność za realizowanie zadań szkolnych. Jest to nie lada wyzwanie dla rodzin neurotypowych, dla uczniów ze spektrum autyzmu i ich rodzin, wyzwanie jest co najmniej podwójne.

Skoncentrujmy się na rozwiązaniach, które mogą być korzystne dla przetrwania najbliższych tygodni i elastycznego powrotu do codzienności, kiedy już przyjdzie na to czas.

Podstawa to struktura. Ludzie ze spektrum autyzmu charakteryzują się przywiązanie do określonych rytuałów, sekwencji, czynności. Uczniowie wdrożeni w system szkolny są przyzwyczajeni do określonego planu dnia. Ten właśnie plan dnia powinien być dla nas punktem wyjścia.

Plan dnia, szczególnie w obecnej sytuacji, kiedy część z rodziców pracuje w domu, musi być uszyty na miarę każdej rodziny, która z niego korzysta. Niezmienne powinno być: wspólne ustalenie następujących po sobie elementów dnia, przejrzystość planu, umieszczenie go w widocznym miejscu i częste odwoływanie się do niego. Dobrze jeśli plan jest dość szczegółowy, obejmuje czas na naukę, czas na odpoczynek, posiłki, ćwiczenia ruchowe. Plan musi zawierać zajęcia, które dziecko lubi oraz te, za którymi nie przepada. Jeśli wiemy, że nasze dziecko lubi oglądać telewizję lub korzystać z komputera lub tabletu, ten element powinien być jasno zaznaczony w planie dnia. Czasu, jaki jest poświęcany na kolejne aktywności dopilnowuje rodzic. Dobrze sprawdza się ustawianie budzika, który odmierzy czas i zadzwoni w odpowiednim momencie.

Plan może mieć postać graficzną w rozpisaniu na kolejne dni, dobrze jeśli „odhaczamy” kolejne zrealizowane etapy, to daje orientację i poczucie spełnienia. Po każdym wypełnionym zadaniu, odwołujemy się do planu. Może obejmować jeden dzień, bądź być przygotowany na cały tydzień, w zależności od tego, co lepiej wpływa na nasze dziecko. Ma być prosty, konkretny i jasny w odbiorze. Może zawierać proste grafiki – obrazki, które nawiązują do aktywności. Najważniejsze, żeby był używany, to stanowi o jego sile.

Kolejne aktywności powinny być ze sobą zestawione w sposób realny do wykonania. Jeśli wiemy, że dziecko bardzo angażuje się w granie w grę komputerową i później jest je bardzo trudno „przestawić” na cokolwiek innego, zostawiamy granie na „po lekcjach”. Jest to forma motywującej nagrody. W tym miejscu mała dygresja na temat korzystania z wysokich technologii przez dzieci. Unikajmy używania komórek, tabletów, komputerów jako rozrywki z samego rana. To jest czas największego skupienia, warto wykorzystać go na zrobienie zadań szkolnych. Dodatkowo przy trudnościach z elastycznym przechodzeniem od czynności do czynności, zabawa elektroniką utrudni podjęcie zadań szkolnych.

W planie chodzi również o to, żeby ograniczać ilość występowania sytuacji trudnych – wybuchów emocji, rozładowań, stereotypii poprzez stworzenie jasnej, przewidywalnej struktury. Pamiętajmy o przerwach, w których dobrze zaproponować dziecku aktywność ruchową i chwilę spokoju. Jednak przerwy nie mogą być długie, ponieważ dziecko zwyczajnie zacznie zajmować się czymś innym i nie będzie chciało wrócić do wysiłku umysłowego.

Stopniowanie poziomu trudności zadań. Warto przyjrzeć się zadaniom, którym w danym dniu ma podołać dziecko. Ułożyć je w kolejności od łatwych do trudnych, potem znowu do łatwych. Jest to związane z możliwością utrzymania koncentracji uwagi na zadaniu oraz męczliwością dziecka (i naszą też).

Narada rodzinna. Ważnym elementem jest znalezienie chwili czasu, to może być naprawdę 10 – 15 minut, na rozmowę z dzieckiem na temat przebiegu dnia. W tym czasie chwalimy dziecko za wykonane czynności, mówimy, co nam się podobało. Jest to tez moment na refleksję, nad tymi rzeczami, z którymi był kłopot, zastanowienie się, dlaczego nie poszły dobrze i wprowadzenie ewentualnych zmian do planu dnia. Ma to szansę powodzenia tylko jeśli wytłumaczymy dziecku, dlaczego coś zmieniamy i ustalimy to wspólnie. Jeśli tylko jedna strona będzie miała wpływ na przebieg dnia, nic z tego nie wyjdzie. Nie ma jednak wątpliwości, że to rodzic ma być liderem w tej drużynie.

Zespół wsparcia psychologiczno – pedagogicznego, c.d.n.